Sessiz Gemi Şiiri

Yahya Kemal Beyatlı Sessiz Gemi Şiiri

2 Aralık 1984 yılında Üsküp’te doğan Yahya Kemal Beyatlı, Cumhuriyet döneminin en büyük şairleri arasında gösterilir. Ölümü 1 Kasım 1958 yılında olan şairin iz bırakmış bir çok şiiri vardır. Bunlardan birisi de aruz ölçüsü ile yazılmış olan “Sessiz Gemi” şiiridir. Cumhuriyet döneminde yazılan en önemli eserler arasında gösterilir.

Bu eserin yazılışının hikayesi ise dönemin bir çok ünlü isminin bir araya gelmesini sağlar. Bunlar arasında Yahya Kemal Beyatlı, Nazım Hikmet ve Necip Fazıl Kısakürek vardır. İşte Yahya Kemal, bu üçlünün arasındaki gelişen olayları ve Nazım Hikmet’in annesine duyduğu büyük aşkı “Sessiz Gemi” şiirinde anlatmıştır. Burada sessiz gemi şiirinin sözleri dahil hikayesiyle de sizlerin daha çok merak etmesini sağlayacağız.

Sessiz Gemi Şiiri Sözleri

Artık demir almak günü gelmişse zamandan
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.

Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil, ne de bir kol.

Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli,

Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.

Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.

Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden,
Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden.

Sessiz Gemi Şiiri Hikayesi

Sessiz Gemi şiirinin hikayesi okuyanları derinden etkiler. Çünkü hikaye içerisinde Nazım Hikmet, Yahya Kemal Beyatlı ve Necip Fazıl Kısakürek gibi önemli isimler vardır. Nazım Hikmet’e ders vermek amacıyla evlerine giden Yahya Kemal, burada annesi Celile Hanım ile tanışır. Çok geçmeden ikili arasında büyük bir aşk başlar fakat bundan Nazım Hikmet’in haberi yoktur. Okulda kendisi ile alay eden Necip Fazıl Kısakürek bu aşkın Nazım tarafından duyulmasına sebep olur. Annesini kimseyle paylaşmak istemeyen genç Nazım, hiddetlenir ve bir süre okuluna gitmez. Bu zaman içerisinde fırsatını bulduğu bir anda hocası Yahya Kemal Beyatlı’nın cebine bir kağıt parçası iliştirir. Bu kağıtta yazan notta “Hocam olarak girdiğiniz bu eve, babam olarak giremezsiniz.” cümlesi yazmaktadır.

Bu aşktan ümidini kesen Yahya Kemal Beyatlı Celile Hanım ile Sirkeci Garında vedalaşmış ve Celile Hanım ona kurumuş iki yaprak bırakmıştır. Şair öldükten sonra notları arasında “Bu zarfın içindeki hatıra, 19 Ağustos 1930’da Sirkeci garında gece saat 10’da veda ettiğim aziz bir kadının göğsündeki çiçektendir… Koparıp verdiği bu ili yaprağı daima muhafaza edeceğim…” yazısı bulunmuştur.

İşte Sessiz Gemi şiiri Yahya Kemal Beyatlı ile Celile Hanımın vedalaşmasından sonra yaşadığı hislerin bir tercümesidir. Bu şiirde şair yaşadığı hisleri içtenlikle anlatmaktadır.