Noksani Kimdir Biyografisi Hayatı

Noksani hayatı Noksani Biyografisi Noksani Kimdir

Asıl adı Ahmet Kaynar olan 1899’da Sivas’ın Kangal ilçesinde doğan ayaklarından özürlü bulunduğu için Ruhsati tarafından Noksani adı verilen ozan, Erzurumlu Noksani’den ayrı bir kişi olup, 5 Mayıs 1972 de Kangal’da ölmüştür.

Bu kitaba aldığımız Erzurum’lu Noksani medrese öğrenimi gördükten sonra 30 yaşlarındayken Sadık Dede’nin müridi oldu. Bir bakkal dükkanı açarak geçimini sağlamaya çalıştı. Karısı yüzünden ”İtibarını” yitirdiği, şeyhinin ona bu nedenle Noksani mahlası verdiği belirtilir. Şiirleri, Alevi-Bektaşi edebiyatı geleneğine bağlıdır. XIX. yüzyılın ilk yarısında 1872 de öldü. Doğum tarihi bilinmiyor.

Rahmetli Sadettin Nüzhet Ergun’un ve Rahmetli Vasfi Mahir Kocatürk’ün üç dört şiirini yayınlayıp bilgi olarak da “19. yy. ozanıdır” dedikleri Noksani, Hasankale’li Rahmetli Şinasi Koç’un 1943-45 yılları arasında derleyip toparladığı ve yayınlanması için Adil Atalay’a verdiği defterdeki bilgiye göre 18. yy. ozanıdır.

18. yüzyılın sonlarında Erzurum’da doğmuştur. Asıl adı İsmail’dir. Dönemin koşullarına uyarak babası ona medrese öğrenimi yaptırır. Bu yıllarda İnce Molla olarak ünlenir.

Noksani’nin babası İsmail, Ağuçan Ocağından Sadık Dede’ye bağlıdır. Sadık Dede ise Elazığ’ın Sün köyünde Koca Seyyid oğullarındandır. Bu ocağın adı Ağuçan’dır. Ocağın kökü İmam Hasana varır.

Günlerden bir gün Sadık Dede, taliplerinden İsmail’i görmek için Erzurum’a gelir. Ev halkı büyük bir sevinçle kendisini karşılar. İçlerinde İsmail yoktur. Sadık Dede, İsmail’i sorar. Babası da “Buralardaydı. Nerede ise şimdi gelir” yanıtını verir.

Biraz sonra İsmail içeri girer. Onu yakından izleyen Sadık Dede, İsmail’deki değişikliğin hemen farkına varır. O duruma göre İsmail, Alevi geleneğine göre “Zahir ilmine” kapılmıştır. Kibirlidir. Kendinden üstün kimse olmadığı savındadır.

Bunu Anlayan Sadık Dede, elini öpen İsmail’in iki omuzu arasına iki eli ile vurur. Dua eder. İsmail’in ağzından bir duman çıkar ve düşüp bayılır. Bir süre sonra ayılır ve Sadık Dede’ye bakarak söyler.

Gönlümün ziyası, gözümün nuru
Gönlümde mihmanım sen oldun ezel
Kolumun kuvveti, dizimin feri
Ruh ile revanım sen oldun ezel

Sadık Dede, İsmail’e ”Noksani” tapşırmasını verir. Bundan sonra kısa bir süre içerisinde deyişleri dillere yayılır. Halkın sevgilisi durumuna gelir.

İlgili Makaleler

Yıllar sonra Hasan Kale’nin Taşlıyurt köyünde eğitmenlik yapan Rahmetli Şinasi Koç, bu deyişlerle karşılaşır. Noksani’nin kimliği üzerinde araştırma yapar. Hasankale’nin Esende (Bad-ı Civan) köyünden Veli Beğ oğullarından Molla Mahmut ve yeğeni Bektaş’ta bir mecmua görür. Noksani’ye ilişkin deyişlerle doludur. Gene bu arada Noksani’nin bir torununun sağ olduğunu işitir. Erzurum Halkevinde görevli olduğunu öğrenir. Lütfiye adındaki bu torunla görüşür. Lütfiye o yıllarda (1945) seksenlik bir bacıdır. Ondan öğrendiğine göre, Noksani’nin üç oğlu doğmuş. Rıza, İsmail, Zekiye. Rıza’dan Adil ve Zekiye adlı iki torunu olur. İsmail’den Ziya ile Lütfiye diye iki torunu vardır. Lütfiye’den ise Makbule ve Hatice diye iki kız torunu olur. Makbule ise Horasan’dan tahsildar Yaşar’la evlenir. Soy böyle yürür gider.

Noksani Erzurum’da ”Limoncu” ve ”Kavcı” diye ünlenen dostları ile, ayrıca Horasan’ın ”Endek” ve ”Müşkü” köylerindeki dostları ile sık sık görüşür, muhabbet edermiş.

Erzurum’da Taşmağazalarda bir küçük bakkal dükkanı varmış. Orada kazandığı kazançla geçimini sağlarmış. Bir gün dostlarından biriyle muhabbet ederken, bir çocuk gelir elinde az bir para vardır: ”Noksani amca, al bu parayı bana şeker ver” der.

Noksani sohbetin içinde parayı alır eski şekerler top, toptur. Bir top alır verir, hiç bakmaz bile. Çocuk eve gelir. Annesi şekeri görünce <> diye sorar. Çocukla beraber dükkana varır. O zamana kadar misafir gitmiştir. Noksani Baba tezgahının başına geçmiştir.

Kadın çocuğun eline gene o kadar para verir. Şeker istetir. Parayı alan Noksani şekeri kırar, tartarak verir. Bu kez az bir parça olur. Kadın sorar <> dediğinde. Noksani Baba <> der (Adil Ali Atalay, Noksani Baba, s : 7).

Hz. Ali ve oniki imam sevgisiyle dop-dolu olan Noksani, tarikatın tüm inceliklerini şiirlerine ışık ve renk olarak düşürmeye özen gösteriyor. Varlık birliği öğretisini somutlaştırarak sevgi, muhabbet örtülerine sararak lirizm denizine, şiir ummanına atıyor. Akıcı, duru bir söyleyiş, kopukluk göstermeden tarikat, inanç, sevgi üzerine Noksani’nin görüşlerini, düşüncelerini yaşamı boyunca oluşturduğu bilgi birikimini sabır ve olgunluk atmosferi ortasında şiirsel öğelere zarar vermeden Türkçe’nin tadını arttırarak sergiliyor. Şiirleri Adil Ali Atalay tarafından bastırılmıştır.

Daha Fazla Göster

İlgili Makaleler

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir